ثبت شرکت سرمایه گذاری مشترک بین المللی

سرمایه گذاری های مشترک بین المللی

ثبت شرکت های سرمایه گذاری مشترک بین المللی با توافق بین دو نفر از کشورهای مختلف می باشد و شامل ایجاد و یا کسب یک بازار مشترک شرکت تابعه از شریک خارجی می گردد.

ایجاد یک سرمایه گذاری مشترک شامل به اشتراک گذاشتن مهارت های منحصر به فرد ویژه، چه تجاری (شبکه توزیع) و فنی یا مدیریتی، بلکه به این معنیست که منابع مالی و انسانی از هر شریک در یک مجموعه مشترک همکاری می کنند . آنها مدیریت و کنترل و خطرات و سود مرتبط با این ساختار مشترک را به اشتراک می گذارند . سرمایه گذاری مشترک و موفق شامل همکاری واقعی و پایبندیست کل به یک هدف مشترک می باشد. این به نام به ویژگی های شرکای مربوطه بستگی داشته است. سرمایه گذاری مشترک بین المللی یکی از گونه های قابل توجهی از سرمایه گذاری مستقیم خارجی در ایران می باشد و در سطح جهان گسترش و توسعه از شرکت های چند ملیتی می باشد. در ایران، شرکای سرمایه گذاری مشترک می توانند در تمام مناطقی که به بخش های خصوصی باز باشند سرمایه گذاری انجام دهند. در عمل، می توان چندین شرکت سرمایه گذاری مشترک را در پروژه های ساخت و ساز و در راه آهن و  تولید برق و حمل و نقل و  گردشگری  و صنایع خودرو را ببینیم.

شرکت های سرمایه گذاری مشترک ثبت شده در ایران شرکتی می باشند که به عنوان یک شرکت ایرانی محسوب شده و موضوع را به قانون ایران مرتبط باشد، حتی اگر اکثریت را از سهامش متعلق به یک شریک خارجی باشد . پس، قوانین و مقررات ایران به طور عادی رابطه حقوقی بین احزاب حاکم می باشد. قوانین سرمایه گذاری ایران به صورت عمده در قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی منعکس شده می باشد  اقتصادی و اجتماعی  و برنامه پنج ساله سوم فرهنگی توسعه و  چهارم و اجتماعی  و برنامه پنج ساله فرهنگی اقتصادی توسعه و پنج ساله پنجم اقتصادی و  اجتماعی و فرهنگی می باشد.
طرح توسعه و قانون اداره مناطق خاص اقتصادی  و قانون در دولت از تجاری صنعتی منطقه بر گرفته شده است. علاوه بر مقررات سرمایه گذاری، شرکای خارجی سرمایه گذاری مشترک می بایست با قوانین کسب و کار به طور کلی حاکم در ایران، مانند کد بازرگانی و قانون مالیات و مقررات صادرات و واردات و قانون کار و قانون و جهت ثبت نام از ثبت اختراع و علامتهای تجاری آشنا گردند.

احزاب می توانید برای قرارداد انتخاب کردن در ایران است. اگر این مورد باشد، رابطه خود را به نمونه یک همکاری داوطلبانه و بر اساس ماده 573 قانون کشور ایران تفسیر می کنند. احزاب به یک قراردادی می کوشند تمام جنبه های منعقددر جزئیات در قرارداد شان را تنظیم نمایند.